ေရွးအခါကရဟန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးနွင္႔တပည္႔ရဟန္းငယ္တို႕ဟာတရားရွာေဖြရန္အလို႔ငွာေတာရေဆာက္တည္ရန္ေကာင္းမြန္
ေသာ လူသူႏွင္႔ေ၀းေသာ ေတာရြာကေလးတစ္ခုကိုေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။
ဆရာျဖစ္သူဟာသူ႔တစ္ပည္႔ငယ္ကို ထားခဲ႔ပါတယ္။
ဆရာ။ ။တပည္႔ မင္းဒီရြာမွာပဲေနခဲ႔ေပေတာ႔ဆရာကေနာက္ေတာင္တစ္ေတာင္ေပၚကရြာကေလးမွာသြားအားထုတ္မယ္။
ရဟန္းဆိုတာသံေယာစဥ္နဲရတယ္ကြမင္းနဲ႔ငါနဲ႔တစ္ေနရာဆီခြဲၿပီးတရားအားထုတ္ၾကမယ္။ငါတို႔လိုခ်င္တဲ႔ရည္မွန္းခ်က္
ေတြျပည္႔ၿပီဆိုေတာ႔ျပန္ဆံုၾကတာေပါ႔ကြာ။
ရြာသားမ်ားကလည္း၀မ္းသာအားရေတာရေက်ာင္းကေလးတစ္ေက်ာင္းရြာအျပင္ဘက္မွာေဆာက္ေပးၾကပါတယ္။သူတို႔အတြက္အားထားစရာ
ရဟန္းတစ္ပါးလည္းရကုသိုလ္ျပဳလုပ္ဖို႕အခြင္႔အေရးလည္းရတာေပါ႔ေလ။ဆရာျဖစ္သူလည္းတပည္႔ျဖစ္သူကိုတရားအားထုတ္ဖို႕တိုက္တြန္းရင္းဆက္လက္ထြက္ခြာသြားပါေတာ႔တယ္။ဒီလိုနဲ႔
ေႏြြရယ္ မိုးရယ္ ေဆာင္းရယ္ ရာသီေတြေျပာင္းလဲ ခဲ႔ပါတယ္
ဆရာျဖစ္သူဟာသူ႕ရည္မွန္းခ်က္ ျပည္႔၀ၿပီျဖစ္လို႔ တပည္႔ျဖစ္သူကို
ေခၚေဆာင္ဖို႔ရာလာေရာက္ခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။
ရြာအ၀င္ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ႔ေတာရေက်ာင္းကေလးကိုလွမ္းျမင္ရပါတယ္။အနားမွာလည္းစပါးေတြစိုက္ပ်ိဳးထားၿပီးေက်ာင္း
နွင္မတူပဲလူေနအိမ္နဲ႔တူေနပါတယ္။အ၀တ္ေတြလွမ္းထားတာကိုလည္းျမင္ရၿပီးကေလးငိုသံစသည္႔ဆူညံဆူညံအသံေတြကိုၾကားရပါတယ္။
ဆရာျဖစ္သူလည္းအင္းငါ႔တပည္႔လည္းတရားအားမထုတ္ပဲလူေတြနဲ႕ရံုးရံုး
ရံုးရံုးလုပ္ေနတာကိုး လို႔ေတြးရင္းေက်ာင္းသကၤန္းကေလးရဲ႔
အေပၚကိုတက္လာပါတယ္။
ဆရာျဖစ္သူလည္းအေပၚေရာက္ေတာ႔လူ၀တ္နဲသူ႕တပည္႔ကေလးထိမ္းေနၿပီး
ဒကာမေလးတစ္ဦးကဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္နဲ႔အိမ္
မူ႕ကိစၥေတြလုပ္ေနတာေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။အျခားကေလးငယ္နွစ္ဦးကလည္းအရုပ္တစ္ခုကိုလုယက္ၿပီးဆူညံစြာေဆာ႔ကစားေနပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတြ႔ေတာ႔
တပည္႔ျဖစ္သူရဟန္းလူထြက္နဲ႔သူ႔အိမ္သူဟာဆရာေတာ္ႀကီးကိုရိုေသစြာကန္ေေတာ႔ပါတယ္။
ဆရာေတာ္။ ။ တပည္႔မင္းကဘယ္လိုျဖစ္တာတံုး။
တပည္ ။ ။တပည္႔ေတာ္လည္း သံသယာ
လြတ္ေၾကာင္းအားထုတ္မယ္ဆိုၿပီးတစ္ပါးတည္းအားထုတ္ပါတယ္ဘုရား။
ဒါေပမဲ႔ႀကြက္ေတြကအလြန္ေသာင္းက်န္းၿပီးသကၤန္ေတြကိုကိုက္ျဖတ္ပါတယ္ဘုရား။ဒါနဲ႔တပည္႔ေတာ္လည္းရြာထဲကို
ဆြမ္းခံၾကြရင္းသကၤန္းခ်ဳပ္ခိုင္းရပါတယ္။ခဏခဏျဖစ္လာေတာ႔ေရရွည္အတြက္ေကာင္းေအာင္ဆိုၿပီးေၾကာင္တစ္
ေကာင္ လႈလိုက္ၾကပါတယ္ဘုရား။ေၾကာင္လႈလိုက္မွေၾကာင္အတြက္ႏြားနို႔ကလိုလာျပန္ပါေရာဒီေတာ႔နို႕စားႏြားမ
တစ္ေကာင္ထပ္အလႈခံရျပန္ပါတယ္။ႏြားေရာက္လာေတာ႔ေၾကြးဖို႕ျမက္ကလိုလာျပန္ပါတယ္ဘုရား။သူတို႕ကပဲႏြားအတြက္ေက်ာင္းနားမွာလယ္တစ္ကြက္ထပ္လႈပါတယ္။ႏြားစာက်က္လုပ္ဖို႕ပါပဲ။ေနာက္ေတာ႔လယ္ကြက္ရွိေနေတာ႔မထူးပါဘူးဆိုၿပီးေက်ာင္းအတြက္ဆြမ္းလည္းရႏြားအတြက္ေကာက္ရိုးလည္းရေအာင္စပါးစိုက္ဖို႔ဒကာဒကာမေတြကအႀကံေပး
ၾကပါတယ္။ရြာထဲကလူေတြပဲ၀ိုင္း၀န္းစိုက္ပ်ိဳးေပးၾကပါတယ္။အခ်ိန္တန္လာေတာ႔စပါးရိတ္ဖို႔ေကာက္စိုက္သမကလုိလာျပန္ပါတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ႔ေကာက္စိုက္သမေလးနဲ႔ပဲဲတပည္႔ေတာ္နဲ႔ညားၾကပါတယ္ဘုရား။
ဒကာမေလးလည္းရွက္ရွက္နဲ႔ေခါင္းငံုေနပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးလည္းသူ႔တပည္႔ကိုျပန္ေခၚဖို႕ဆိုတာမျဖစ္နိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုတာသိလိုက္ၿပီေနာက္တိတ္ဆိတ္စြာပဲထြက္ခြာသြားပါေတာ႔တယ္။
( ခရစ္စတီးနားမူတီးရဲ႕ပံုျပင္ပါ )
No comments:
Post a Comment