တစ္ခါကေပါ႔ရဟန္းအိုႀကီးတစ္ပါးဟာသစ္ပင္ရိပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုမွာေအးခ်မ္းစြာတရားရူ႕မွတ္သီတင္းသံုးေနပါတယ္။ အသိဥာဏ္နံု႕နဲေသာရုပ္သြင္ခက္ထန္မာေၾကာေသာဆာမူရိုင္းတစ္ဦးဟာကင္ဒိုဓားႀကီးထမ္းၿပီးေတာ႔ေတာလမ္းကေလးတစ္ခုအတိုင္းလမ္း ေလ်ာက္လာရင္းဆရာေတာ္သီတင္းသံုးေနထိုင္တဲ႔အနားကိုေရာက္လာပါတယ္။
ဆာမူရိုင္း။ ။ဒီမွာကိုယ္ေတာ္ႀကီးက်ဳပ္ကတရားေတြဘာေတြသိပ္ဂရုစိုက္တဲ႔အေကာင္မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းလည္းမသိခ်င္ဘူး။တိုတိုနဲ႕လိုရင္သာေျပာဗ်ာ နတ္ျပည္ဆိုတာဘာလဲ ၊ ငရဲျပည္ဆိုတာဘာလဲ။
ရဟန္းအို။ ။ မင္းလိုဥာဏ္မရွိတဲ႔ေကာင္ကိုငါဒီအေၾကာင္းေတြဘယ္လိုရွင္းျပလို႔ရမလဲကြ။
ဆာမူရိုင္းႀကီးဟာလြန္စြာေဒသထြက္သြားပါတယ္။သူ႔ဓားႀကီးနဲ႔ဆရာေတာ္ႀကီးကိုခုတ္ပိုင္းျဖတ္ရန္မိုးၿပီးရြယ္လိုက္ပါတယ္။ဆရာေတာ္ႀကီးေအးခ်မ္းစြာသူ႕ကိုၾကည္႔ၿပီးေတာ႔ေျပာပါတယ္။
ရဟန္းအို။ ။ ေအးအဲဒါ ငရဲပဲ။
ေဆးခ်မ္းတဲ႔ရုပ္သြင္ရွိေသာဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕စကားနဲ႔အမူအရာကဆာမူရိုင္းႀကီးေတြေ၀သြားေစပါတယ္၊ရုတ္တရက္အသိဥာဏ္၀င္သြားပါတယ္။ဓားကိုျပစ္ခ်လိုက္ၿပီးေတာ႔ဆရာေတာ္ႀကီးကိုလက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ႔ေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဆာမူရိုင္း။ ။ တပည္႔ေတာ္ကိုခြင္႔လြတ္ပါ။
ရဟန္းအို။ ။ ေအးအဲဒါ နတ္ျပည္ပဲ
တိုတိုေလးပါပဲေနာ္တရားေလးက . . .
မိမိတို႔တစ္ေတြေကာတစ္ေန႔တစ္ေန႔ငရဲျပည္နဲ႔နတ္ျပည္ကိုအႀကိမ္ေပါင္းမည္မ်ကူးလူးသြားလာေနၾကပါသလဲ . . .
တစ္ေနရာမွာဖတ္ဖူးတဲ႔ပံုျပင္ကေလးပါနဲနဲလြဲနိုင္ပါတယ္
No comments:
Post a Comment